W atmosferze zadumy i refleksji odbyła się uroczystość odsłonięcia emblematu „Zesłańca Sybiru" na nagrobku Stanisławy Gomolińskiej-Duczymińskiej...
)
W atmosferze zadumy i refleksji odbyła się zorganizowana przez Sądeckie Stowarzyszenie Pamięci Sybiru, uroczystość odsłonięcia emblematu „Zesłańca Sybiru" na nagrobku Stanisławy Gomolińskiej-Duczymińskiej, kapitan armii Andersa i wieloletniej ordynator Oddziału Ginekologiczno-Położniczego w Nowym Sączu.
)
Odsłonięcia emblematu nagrobnego na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu dokonała cioteczna wnuczka dr Duczymińskiej, Anna Kareta.
)
W uroczystości uczestniczyli świadkowie tamtych wydarzeń-Sybiracy, a także Józef Zygmunt współzałożyciel Stowarzyszenia Pamięci Sybiru, prezes Jacek Barański oraz przyjaciele zmarłej. Honorową wartę przy grobie pełnili uczniowie klasy o profilu wojskowym Zespołu Szkół w Marcinkowicach.
)
)
Zebrani wysłuchali hymnu Sybiraków, krótkiego wspomnienia o pani kapitan, a następnie złożyli kwiaty na jej mogile.
)
Dr med. Stanisława Gomolińska-Duczymińska urodziła się 26 września 1888 r. w Jarosławiu. Ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Praktykę lekarską odbyła w zakopiańskim szpitalu.
W trakcie I Wojny Światowej niosła pomoc w szpitalach rezerwowych w Wiedniu i na Węgrzech, a także w szpitalu dla uchodźców w Czechach. W latach 1917-1923 była asystentką w Klinice Położniczo-Ginekologicznej we Lwowie, gdzie uzyskała specjalizację w tym zakresie. Za sumienną pracę w szpitalach wojskowych w czasie I Wojny Światowej została odznaczona Odznaką Honorową II klasy Czerwonego Krzyża.
W 1939 r. Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR (NKWD) aresztował męża doktor Duczymińskiej, pułkownika Jana Duczymińskiego. Od chwili aresztowania męża w obawie o własne życie ukrywała się we Lwowie. Nie trwało to jednak długo. Pod presją NKWD, które groziło wywiezieniem jej matki, była zmuszona się ujawnić. W 1940 r. została wywieziona transportem do Kazachstanu-Semipałatińska Obłast, gdzie wraz z innymi zesłańcami Sybiru dzieliła tragiczny los.
Dalsze burzliwe losy Stanisławy Duczymińskiej związane były z armią utworzoną w ZSRR. Jako lekarz w Polskich Siłach Zbrojnych pod dowództwem generała Andersa przebyła szlak bojowy przez Środkowy Wschód, Włochy aż do Anglii.
Do Polski pani doktor powróciła w 1948 r. po ośmiu latach tułaczki. Przez wiele lat pełniła funkcję ordynatora Oddziału Ginekologiczno-Położniczego Szpitala Miejskiego w Nowym Sączu. Bezskutecznie starała się dowiedzieć co stało się z jej mężem Janem Duczymińskim. Wiele lat po jej śmierci cioteczna wnuczka doktor Stanisławy, Anna Kareta, w książce „Katyń"- Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk" wydanej w 1989 r. znalazła Jana Duczymińskiego na liście osadzonych w Starobielsku.
Doktor Stanisława Gomolińska-Duczymińska była wielokrotnie odznaczana; „Złotym Krzyżem Zasługi", odznaką „Za wzorową pracę w Służbie Zdrowia", „Złotą Odznaką „Zasłużony w rozwoju Sądecczyzny", „Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami", Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, odznaczeniami angielskimi „The War Medal", „Italy Star", oraz włoskimi „Croce di Cavaliere nell'Ordine Carone d'Italia" .
Zmarła 17 listopada 1970 r. w Nowym Sączu.
Opracowanie: AM BS
